περιχώρηση

η / περιχώρησις, -ήσεως, ΝΜΑ [περιχωρώ]

θεολ.

1. η συνύπαρξη τών τριών προσώπων τής Αγίας Τριάδος μέσα σ' αυτήν, το ότι η θεία φύση υπάρχει σε τρεις υποστάσεις, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα

2. η συνύπαρξη στον Ιησού Χριστό τής θείας και τής ανθρώπινης φύσης ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως

αρχ.

κυκλοφορία, συναναστροφή.